De titel van deze afdeling is ontleend aan een gedicht van Rutger Kopland. In deze afdeling gedichten over het kwetsbare lichaam. How fragile we are. Veelal worden de gedichten gevolgd door kort commentaar, soms door een uitgebreidere beschouwing.
- Afdaling op klaarlichte dag IV – Rutger Kopland: ‘lichaam, waar heb je me gevonden, waar breng je me heen, waar laat je me gaan’
- Deductie – Peter Swanborn: valt er iets af te leiden uit onverklaarde klachten (uitgebreide analyse van het gedicht)
- Quarantaine – EvL: een oud gedicht dat door de coronacrisis opeens een nieuwe betekenis krijgt
- Een tekort aan lichaam – Lucienne Stassaert: het oud geworden lichaam voelt ‘vermoeid vreemd’ aan
- Hanna Bervoets – Welkom in het Rijk der zieken: enkele citaten en opmerkingen over een belangwekkende roman
- Centrale sensitisatie – EvL: moet je fysieke signalen altijd serieus nemen? Een gedachte-oefening.
- We verdampen – Lieke Marsman: een bijzonder sonnet – ‘kanker heeft geen kalender’
- Ballonade – Joris Miedema: een aangrijpend verslag van wat de ziekte van Huntington teweeg brengt
- Acute promyelocytenleukemie – Mieke van Zonneveld: ‘dit bange vallen wordt maar beter niet alleen beleefd’
- Reïncarnatie – Ester Naomi Perquin: ben ik mijn lichaam? bestaat er iets van mij los van mijn lichaam?
- Spreekuur – Gerrit Achterberg: een haarscherpe analyse van de machtsverhoudingen binnen de spreekkamer
- Zij zoekt naar manieren om te blijven – Janine Jongsma: over een zieke die op elegante wijze de diagnose van zich afschudt
- Apologie – Erwin Steyaert: een verontschuldiging van de ziekte zelf: ‘Het is niet tegen u bedoeld en allerminst de straf / voor een vergrijp.’
- Des poedels kern – Robert Oosterhuis: geneeskunde kan niet meer zonder techniek, maar ook de patiënt wordt soms tot ding gemaakt
- Twaalf ribben – Jana Arns: portret van een dochter met anorexia nervosa
- Op de automatische piloot – EvL: wanneer bewegen/je voortbewegen geen vanzelfsprekendheid meer is
- Deadline – Jean Pierre Rawie: oog in oog met de dood gestaan
- Op de Overtoom – Remco Campert: ‘ik blijf dicht bij huis / steeds dichter / dat is mijn leeftijd’
- Hypochonder – Ingmar Heytze: een hilarisch gedicht over pijnlijke bezorgdheid
- SOLK – EvL: ‘het mag geen naam hebben’
- Afscheid van mijn lichaam – Menno Wigman: ‘waarom, mijn lichaam, heb ik nooit in je geloofd?’
- Een opstandige onderdaan – Jabik Veenbaas: het gekwetste lichaam neemt zelf het woord
- Motorisch gestoord – Ellen Warmond: ‘alles valt / maar niet(s) / op zijn plaats’
- Uppgivenhetssyndrom – Jans Arns: over jonge asielzoekers die zelfs hun eigen lichaam lijken te ontvluchten
- Huisarrest – EvL: voorgedragen in een cel van de oude Haarlemse koepelgevangenis
- ALS Narcissus – Anje Maria de Sonnaville: over totale afhankelijkheid bij ALS (amyotrofische laterale sclerose)
- Het zieke meisje – Anthonie Donker: op de grens van een ander bewustzijn
Voorjaar 2018 ben ik met het verzamelen van gedichten over dit thema begonnen, aanvankelijk op mijn weblog een lege bladzij. Het ligt in de bedoeling, om de komende tijd meer gedichten in deze afdeling te plaatsen. Voor gedichten over het specifieke thema SOLK (somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten) houd ik me aanbevolen.
Disclaimer
Er heeft niet altijd overleg met rechthebbenden over het plaatsen van de gedichten in deze afdeling plaatsgevonden. Aan bevriende dichters heb ik altijd toestemming gevraagd. Bij de gedichten van andere dichters ga ik ervanuit, dat het plaatsen van een enkel gedicht in deze afdeling hen niet schaadt. Misschien draagt het eerder bij aan de verspreiding van hun werk. Mochten echter rechthebbenden wensen dat een bepaald gedicht van deze site verwijderd wordt, neem dan svp contact met mij op.
#gedicht #dichter Lunetten #Utrecht #gedicht over lichamelijke klachten #poëzie #gedicht over ouderdom #reimvrees #poeziekte #oudere dichters #poëzie over SOLK