Nu de grote dingen verdwijnen
worden de kleine dingen groot:
wat zonlicht op de gordijnen,
een appel, een snee vers brood.
Met hoeveel overbodigs
maken we ons leven stuk:
er is zo weinig nodig
voor wat eenvoudig geluk.
Zó zou ik oud willen wezen,
klein bij de grote dood:
Homerus om in te lezen,
een appel, een snee vers brood.
Garmt Stuiveling (1907–1985)
uit: Eeuwig gaat voor ogenblik (1965)
uitgever: Meulenhoff
In dit gedicht wordt een mooi berustend beeld van de ouderdom geschetst, een verandering van waarden zoals we ook zien in het gedicht ‘Schelp’ van Adriaan Roland Holst. De dichter was bijna 60 toen hij dit schreef, en leefde misschien al toe naar het moment van terugtrekken uit de hectische wereld.
Het gedicht kent een grote populariteit in bloemlezingen en bemoedigende teksten. Even googelen levert al snel 70 resultaten op. Opmerkelijk is dat veel gebruikers van deze tekst ‘Homerus’ vervangen door ‘een goed boek’, waarschijnlijk om het meer aan te passen aan de doelgroep. Jammer. De dichter schreef niet voor niets ‘Homerus’, verwijzend naar zijn intellectuele achtergrond en behoefte aan geestrijk voedsel. Aan de lezer zelf om dit breed op te vatten, men moet poëzie natuurlijk niet al te letterlijk nemen. Dus vul vooral uw favorieten in: Vestdijk, Mulisch of misschien wel Eckhart Tolle.