We zaten al zo lang op deze boot, mijn vader en ik,
dat we het water begonnen te vergeten.
De man die schreeuwde in zijn slaap, de vrouw
met het dichtgeslagen oog, het dorstig kind.
Over de oneindige vlakte naderde soms een gestalte,
wanhopig gespartel, maar wij weerden ons dapper.
Ons drijfvermogen was begrensd, alleen wie goed
kon roeien maakte een kans. Onze armen werden moe.
Liever bespraken wij hoogdravende zaken
of zongen wij over de dronken zeeman.
Geen geloof, geen taal, geen hagelslag of koningshuis:
deze wankelende bestaansgrond de ark die ons verbond.
Soms stond er een leider op maar nooit voor lang,
ieder had zijn eigen richtingsgevoel, zijn olifant.
Mijn vader fluisterde geruchten over Tora Bora,
over de Hoogten van Golan, verloren gewaande rijken.
Wanneer hij mij toedekte in het vooronder
vroeg ik hem altijd: ‘Vertel nog eens over de dijken’
Op drift – Gerrie Brust Bijmolt
De titel van dit kunstwerk (Gerrie Brust Bijmolt 2016, collage/print, 33 * 48 cm) is ontleend aan bovenstaand gedicht. De oorspronkelijke collage dateert van januari 2016, en kwam los van het gedicht tot stand.
De foto (jaxpix.nl) is afgedrukt op Hahnemuhle fine art papier en maakte deel uit van de thematentoonstelling over migratie ‘Op drift’ van de Haagse Kunstkring najaar 2016.
Het werk is ook geëxposeerd in de groepsexpositie ‘Water’ in Galerie De Pomp in Warmond (12 augustus t/m 12 september 2018).