–
ik word een hond, nooit eerder
voelde ik mij zo uitgelaten
telkens wanneer ik je voetstap hoor
–
ik word een hond, mijn neus kriebelt
bij die gedachte, mijn wereld vult zich
met een zinderend palet van geur
–
ik word een hond, ik weet het zeker
zoals alleen een hond iets zeker weet
zich languit aan de vloer overgeeft
zonder bijgedachten de tijd ondergaat
–
ik word een hond zonder twijfel
voor wie vandaag, voor wie gisteren
één en dezelfde dag is, net als morgen
waarin hij kwispelt ademt leeft
–
–
Dit gedicht heb ik ingediend voor de laatste Turing Gedichtenwedstrijd. Het mocht de jury niet behagen. Nou ja, jury… In de eerste ronde wordt elk gedicht door slechts één beoordelaar gezien. Dit jaar sneuvelden al mijn zeven gedichten in de eerste ronde. Terwijl ik deze hond toch graag een beter leven had gegund. Daarom was dit mijn laatste Turing Gedichtenwedstrijd.