–
Hier lig ik dan poedelnaakt op tafel
Goud geaderd – alles draait om mij
Een hand die mij boetseert als was ik klei
Een rode laserlijn precies over mijn navel
–
De engelen die me beschermen
lopen nu weg en gaan hun gang
laten me achter maar ik ben niet bang
bewaken mij bij hun computerschermen
–
Dan zoemt en tikt het even
En start het draaien van de satellieten
Eerste verkenning vanaf scherm
–
Ik lig stil want ik wil verder leven
Op hoge toon begint het echte schieten
Op het onzichtbaar doel – des poedels kern
–
–
Robert Oosterhuis
–
ongepubliceerd gedicht
Dit gedicht was genomineerd voor de VUmc-poëzieprijs 2018. Thema van de wedstrijd dat jaar was Geneeskunde en techniek. De dichter schreef dit gedicht tijdens de periode van bestraling in het AMC. Als mens voel je je soms klein op de behandeltafel. Minieme goudplaatjes, die in het lichaam zijn ingebracht, helpen om de bestraling zo zuiver mogelijk te kunnen richten. Misschien moet een mens soms tot een ding worden gemaakt, om het ding-in-hem te kunnen aanvallen.
De dichter gaf de volgende toelichting bij de titel van het gedicht: “Des poedels kern: De verborgen wezenskern van iets; het meest essentiële aan een zaak. Ooit aan mijn woordenschat toegevoegd door politicus Frits Bolkestein. Afkomstig uit Goethes Faust, waar de poedel die door Faust wordt meegenomen naar zijn studeerkamer, opeens de gedaante van Mephistopheles (de duivel) aanneemt, zodat aan Faust des Pudels Kern, de ware gedaante van de poedel, wordt geopenbaard.”