Het is stil in de straat. Nooit komt een man
voorbij met een brood in zijn armen.
Aan een hand hangt een bril, hulpeloos,
als een druppel aan een afgesloten kraan.
De vrouw in de rolstoel wordt niet meer warmer.
Een fotoboek is tegen de winterkou bovengehaald
en ligt als een ingeving naast de kachel.
Uit de klok hangt de koekoek stomweg omlaag.
Wat zij gemist heeft tast in haar rond
als een blinde geleid door een dwalende hond.
Het is stil in de straat. Iedere dag wacht dit kind,
al jarenlang, ontheemd, ondervoed.
Het wordt nooit warmer. Nooit komt een man
voorbij met een brood in zijn armen.
Charles Ducal (1952)
Uit: Bewoond door iets groters (2015)
Uitgever: Atlas Contact / Poëziecentrum
Dit gedicht is geschreven door de toenmalige Belgische Dichter des Vaderlands, Charles Ducal. Hij schreef het naar aanleiding van de Werelddag Dementie op 19 september 2015. Deze dag heeft een speciale betekenis voor bijzonder veel mensen, die met deze vreselijke ziekte geconfronteerd worden, ook voor de dichter die zijn vader in zijn laatste levensjaren langzaam aan deze ziekte zag bezwijken.
Cees Nooteboom schreef: ‘Het geheugen is als een hond die gaat liggen waar hij wil.’ Mooi is hoe de derde strofe hierop lijkt te variëren.
____
Meer informatie over de ziekte van Alzheimer en andere vormen van dementie is te vinden op de website van Alzheimer Nederland. Op Dementie Online zijn veel adviezen te vinden voor familie en vrienden van mensen die aan dementie lijden.