Vraag me niet te herinneren
test niet telkens weer mijn verstand
Laat me gaan en weten dat je er bent
Kus me op de wang en pak mijn hand
Mijn verwarring is groter dan je denkt
Verdrietig, ziek en verloren in elk moment
Dat ik jou nodig heb dat weet ik wel
Mij vasthoudt en laat voelen dat je er bent
Verlies alsjeblieft niet je geduld met mij
schreeuw en huil niet als ik raar reageer
Ik kan het echt niet helpen hoe ik ben
Ik kan niet anders, hoe hard ik ook probeer
Vergeet nooit dat ik je nodig heb
het mooiste van mij, al lang vergaan
Ik smeek je, hou me vast en van mij
totdat ik voorgoed ben weggegaan.
Owen Darnell
(vertaling: Menno Drenth)
Mijn buurman gaf me dit gedicht, toen we onlangs een praatje maakten in de tuin. Hij was niet echt een gedichten-man, zei hij, maar dit gedicht droeg hij zorgvuldig bij zich in zijn portemonnee. Hij had het gekregen van de praktijkondersteuner in ons gezondheidscentrum. Regelmatig kwam hij bij haar om te praten, omdat de zorg voor zijn dementerende vrouw hem zwaar viel. Eén van die keren gaf zij hem dit gedichtje, dat in eenvoudige woorden de onzekere belevingswereld van een persoon die aan dementie lijdt schetst. Het was hem tot troost, zelfs nu nog, nu zijn vrouw al weer enkele maanden overleden is.
Alzheimer’s Request
Do Not Ask Me to Remember
Do not ask me to remember,
Don’t try to make me understand,
Let me rest and know you’re with me,
Kiss my cheek and hold my hand.
I’m confused beyond your concept,
I am sad and sick and lost.
All I know is that I need you
To be with me at all cost.
Do not lose your patience with me,
Do not scold or curse or cry.
I can’t help the way I’m acting,
Can’t be different though I try.
Just remember that I need you,
That the best of me is gone,
Please don’t fail to stand beside me,
Love me ’til my life is done.
Owen Darnell
Owen Darnell cared for his wife Esther while her memory was being erased by Alzheimer’s Disease. After having a health problem, Darnell had to put Esther in a nursing home, where he visited her daily. He wrote a booklet called “A Room Without Doors” to help caregivers.