Ieder lichaam kent zijn onontgonnen
gebieden. Plekken waar de zon weinig
komt, waar men zijn licht niet laat schijnen.
Neem nu de rug. Die grote vlakte
waarvan men het bestaan vermoedt,
maar naar kleur of haartjes slechts kan gissen.
Uit betrouwbare bron bereiken mij soms berichten
van moedervlekken, puistjes, oneffenheden.
Toch kennen mijn handen de weg er niet.
Alleen als ik de handdoek stevig
straktrek tussen twee handen
kan ik iets met mijn rug beginnen.
Nu vraag je mij: wat is er achter de rug?
In mijn buik verzamelt zich alles
wat ik heb gekauwd, geleerd, verteerd.
Hoe kan ik dan weten wat buiten
bereik is, wie houdt mij een spiegel voor?
Er is niets achter de rug.
Dit gedicht kreeg de publieksprijs bij de Selexyz Scheltema Almere Poëzieprijs 2009, een initiatief van Bibliotheek Almere, de Vereniging Aldichter, en de boekhandel Selexyz Scheltema. Het thema van de wedstrijd dat jaar was ‘Achter mijn rug’. Alle 20 genomineerde gedichten (10 volwassenen en 10 jongeren) zijn 2 mei 2009 gepubliceerd in het huis-aan-huisblad ‘Almere vandaag’. Lezers van dit blad konden hun stem uitbrengen voor de publieksprijs.