deels mag ik blijven en deels moet ik gaan
wat van mij zal worden opgenomen
zal angstig zijn
zich onrustig vastklampen aan elk stukje realiteit
de pillen zullen op tijd worden ingenomen
het eten zal netjes worden voorgezet
terwijl ze de motoriek
langzaam uit mijn lijf takelen
er leeft een herkauwer in mijn huid
die mijn lach niet meer spontaan lacht
mijn grappen niet meer snapt
mijn gesprekken niet meer kan volgen
en alle zinnen in dit gedicht
één voor één en zonder berouw schrappen zal
ik ben een toeschouwer geworden
die zonder gerechtelijk bevel
uit zijn eigen lijf is gezet
als een ballon die in me is opgelaten
hangend aan een zijdedraad
trek ik mezelf aan een rollator voort
ik zal nooit meer helemaal in de hemel geraken
ik zal nooit meer helemaal ergens kunnen zijn
ik zal nooit meer helemaal begrijpen
waarom de dood mij in delen halen komt
Joris Miedema
uit: De dood en drie andere gedichten (2017)
Dit gedicht werd eerder geplaatst in het Kontaktblad van de Vereniging van Huntington. De regels ‘ik ben een toeschouwer geworden / die zonder gerechtelijk bevel / uit zijn eigen lijf is gezet’ zijn bijzonder krachtig, en hebben een veel bredere zeggingskracht dan hun verbeelding van de chorea van Huntington alleen. Veel ouderen en chronisch zieken zullen zich in deze vervreemding van het eigen lijf kunnen herkennen.
Lees hier de recensie van de bundel De dood en drie andere gedichten en hier mijn bespreking van een ander gedicht uit deze bundel.