Op de automatische piloot

 

Het was nauwelijks te horen op het journaal,
de automatische piloot is afgeschaft.
Een cockpit met wel honderd lampjes. Allemaal
eisen ze onze oplettendheid. Ongestraft

kan niemand meer zijn gedachten laten vliegen.
Dus mocht ik straks besluiten om weer op te staan,
vanzelfsprekend laat mijn lijf zich niet bedriegen.
Met elke vezel moet ik mij opnieuw verstaan.

 

Eric van Loo, 2 februari 2018

 


Dit gedicht is ingestuurd voor de 10e editie van de Poemtata-wedstrijd ‘Ik zag 2 beren letters smeren’, en opgenomen in de gelegenheidsbundel Ik zag tien beren letters smeren
Ik schreef het gedicht daags na het overlijden van Menno Wigman. Mogelijk is het herlezen van diens voorlaatste bundel Mijn naam is Legioen enigszins doorgesijpeld in de stijl van het gedicht. Het fenomeen van ‘de automatische piloot’ kwam een paar dagen daarvoor bij de fysiotherapie aan de orde.

Reacties zijn gesloten.